Dilim tutuldu.

Gerçekten şu yaşananları görünce dilim tutuldu.

İnsanoğlu bu kadar iki yüzlü olabilir mi ya? Bu kadar ayrımcı , bu kadar sahtekar olabilir mi?
Facebook denen , twıtter denen bu sosyal paylaşım ağlarına bakıyorum  da şu an herkes çocuklar, insanlar ölüyor diye ayağa kalkmış.Ben senin içindeki o vicdan denen şeye inanmıyorum arkadaş. Türkmenler ölürken yada terör örgütleri diğer insanları öldürürken ki illa müslüman olması da şart değil ( neden biliyor musun sözde çocuklara acıyorsun ya !!!) bir kere bile ağzını açmadın, bir kere bile paylaşım da bulunmadın da şimdi ne değişti. Bir insan bu kadar mı vicdansız olur? Çevremde böyle insanlar olduğu için utanıyorum. Çocukları din,dil ve ırka göre ayıranları gördükçe içim acıyor. Ya hiç paylaşma yada ayrım yapma biraz yüzün olsun. Gündem değişti diye diğer insanlar ölmüyor mu şu anda? Bu nasıl mantıktır ki sen  diğerleri için bir dua edemiyorsun. Onlar müslüman değil miydi? Hayır tut ki değil ya insan be insan. Çocuk,kadın,erkek ne fark eder. Sen kendi ülkende ölen çocuklar için paylaşım yapmamış adamsın şimdi mi vicdanın oldu? Hani neredeydi o vicdan.Siyasi görüşüne göre çocuklarımı ayırıyorsun? 15 yaşındaki çocuk değil miydi vicdansız. Hiç olmazsa bir Allah rahmet eylesin inşallah çocuklar ölmez, analar babaların kalbi daha fazla acımaz deseydin. Hadi büyükleri geçtim ya. Gerçekten bari çocukları kullanma şimdi. Ama kime diyorum ki. Nasılsa kimse üstüne alınmaz.

Hani diyorsun ya Allah bildiği gibi yapsın. İnşallah seni ve senin gibileri de bildiği gibi yapar.

Not : İçimdekilleri en kibar böyle anlatıyorum.

Hayal gücüm..

Bazen diyorum ki ne kadar çok hayalperestsin.. Bazen de hayallerim olmasa yaşayamam diyorum..

Dengesezleştim belki de bilemiyorum. Umrumda da değil açıkçası. Kim için yaşıyorum ki? Kulaklıklarımı takıp gözlerimi kapadığım zaman bir ben bir de hayallerim var. Bunun ne kadar rahatlatıcı olduğunu yaşayan anlar ancak.  Kimseye zararı yok hayallerin. Korkmayın kendinize bile yok. Tam tersi rahatlatıyor beyninizi. Az da olsa düşüncelerden kaçıyorsunuz.

En çok kitap okurken hayallere dalıyorum. Tasviri iyi ise gerçekten gözümde canlandırabiliyorsam eğer ben kitaba kitap derim. Bir kaç saatte bitiririm böyle kitapları. Bilim kurgu çok okurdum önceden. Hala daha okuyorum. Özellikle Stephen King üzerine yazar tanımam. Kitaplarını okurken cidden ama cidden aşırı etkilendiğimde oldu. Daha birçok yazardan okudum bilim kurgu kitaplarını ona yaklaşanlarda yok değil.

Özellikle bir dönem Fantastik türünde kitaplara merak sardım. P.C.CAST kitaplarını yazarken mitolojiyle bütünleştirdiği için çok ilgimi çekmişti ve kafamda bir canlandırdım film çekilse düşündüğüm oyunculardan dolayı rekor kırar gerçekten.  Tekrar tekrar gidip bıkmadığım Arkeoloji müzesindeki yunan tanrıları ve tanrıçalarının heykelleri geldi sürekli gözümün önüne. Bu ufacık arada kitapları tavsiye ederim.

Ben kitap okurken , müzik dinlerken hayallerle yaşıyorum. Hayal kurmasam sanki beynim sakinleşmeyecek gibi geliyor. Özellikle çocukken daha mutlu olmamızın sebebi bu bence. Ay Savaşçısı izlerken savaşçı olduğumu düşünmüştüm hep. Kimimiz Candy, kimimiz batman olduğunu hayal ederken yüzlerimizde bir tebessümle dolaşırdık. O zamanlarda ki mutluluğu hayatın akışına kapılıp hayal kurmayı bırakınca hemen hemen kaybettik.Günleri geri getiremesem de hayallerimle beraber çocukluğumun tebessümünü yakalamaya çalışıyorum..

Hayal kurmanın çocuklara , özellikle bizlere hiç ama hiç zararı yok. Kendimizi bir saatliğine de olsa bırakalım yeter...

Güzel günler(miş)

Ramazan ayı...

Bizler yeni nesil olarak bilemesek de hep duyduk. Kimimizin bir kulağından girdi diğer kulağından çıktı söylenenler, kimimiz can kulağıyla ve birazda tatlı bir kıskançlıkla dinledik anlatılanları. Biz hiç bir zaman bilemeyiz eski günlerde ramazan nasılmış, karagöz hacivat nasılmış, bir ekmeği paylaşmak nasılmış sofrada. Ama bu yazıyı okuyup bu mutluluğu tadanlar muhakkak vardır. Keşke bu güzelliklere bizde şahit olsaydık diyorum bazen.

Hangi dinden olursa olsun insanlar birbirlerine saygı gösterir, gözünün içine sokmazmış yediğini,içtiğini. Şimdi görüyorum ki birbirine saygısı kalmamış insanların. Diyorlar ki yemek özgürlük. Bende diyorum ki ben ailemden böyle görmedim. İnansın yada inanmasın bizim büyüklerimiz her zaman saygıyı öğretti bize. Örf,adet,gelenek,görenek nedir bunları öğrenerek büyüdük. Şimdi ise baktığımda yaşıtlarım dahil çoğu kişinin umrunda değil bunlar. Bu kişiler hem başkalarını eleştirip hemde eleştirilecek hareketler yapmayı beceren nadir insan türlerinden idi ancak son zamanda amip gibi çoğaldılar. Başkalarına ahlak ders verirken ertesi gün aynı şeyi yaptılar. Eminim ki bu türü göreniniz vardır. Genelde diyoruz ki aman ya banane kendi saygısızlığı. Ama olmuyor. Kimse bir şey demeyince böyle sürüp gidiyor. Ben bunları göre göre susmaktan bıkıp söyleyince kötü oluyorum belki ama umurumda değil.

Sadece bağırarak şunu demek istiyorum hani nerede her şeyin başında gelen saygı ?