Ramazan ayı...
Bizler yeni nesil olarak bilemesek de hep duyduk. Kimimizin bir kulağından girdi diğer kulağından çıktı söylenenler, kimimiz can kulağıyla ve birazda tatlı bir kıskançlıkla dinledik anlatılanları. Biz hiç bir zaman bilemeyiz eski günlerde ramazan nasılmış, karagöz hacivat nasılmış, bir ekmeği paylaşmak nasılmış sofrada. Ama bu yazıyı okuyup bu mutluluğu tadanlar muhakkak vardır. Keşke bu güzelliklere bizde şahit olsaydık diyorum bazen.
Hangi dinden olursa olsun insanlar birbirlerine saygı gösterir, gözünün içine sokmazmış yediğini,içtiğini. Şimdi görüyorum ki birbirine saygısı kalmamış insanların. Diyorlar ki yemek özgürlük. Bende diyorum ki ben ailemden böyle görmedim. İnansın yada inanmasın bizim büyüklerimiz her zaman saygıyı öğretti bize. Örf,adet,gelenek,görenek nedir bunları öğrenerek büyüdük. Şimdi ise baktığımda yaşıtlarım dahil çoğu kişinin umrunda değil bunlar. Bu kişiler hem başkalarını eleştirip hemde eleştirilecek hareketler yapmayı beceren nadir insan türlerinden idi ancak son zamanda amip gibi çoğaldılar. Başkalarına ahlak ders verirken ertesi gün aynı şeyi yaptılar. Eminim ki bu türü göreniniz vardır. Genelde diyoruz ki aman ya banane kendi saygısızlığı. Ama olmuyor. Kimse bir şey demeyince böyle sürüp gidiyor. Ben bunları göre göre susmaktan bıkıp söyleyince kötü oluyorum belki ama umurumda değil.
Sadece bağırarak şunu demek istiyorum hani nerede her şeyin başında gelen saygı ?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder